Spitsbergen (internationaal ook wel aangeduid als Svalbard is de laatst voor de mens bereikbare bestemming voor de Noordpool. Door de luchthaven Longyearbyen is Spitsbergen relatief gemakkelijk bereikbaar. Maar daarbij houdt het op, want voor bezoek aan andere delen van de archipel van eilanden omgeven en bedekt door sneeuw en ijs is men aangewezen op schepen én gidsen die de veiligheid bewaken. Spitsbergen kan men dan ook niet zomaar op eigen houtje bereizen, afgezien van de hoofdstad Longyearbyen. Van hieruit zijn echter talloze excursies en tochten te maken in zomer en winter. De zomer wordt gekenmerkt door een zee van licht: vanaf half april tot half augustus gaat de zon niet onder. In de winter daarentegen heerst er gedurende enkele maanden volledige duisternis. Een bezoek aan Spitsbergen is vooral aantrekkelijk vanwege de Arctische natuur, de noordelijke ligging en het polaire gevoel: het einde van de wereld; noorderlijker kom je niet snel.
IJsberen, bijzonder om op afstand te zien, maar waakzaamheid geboden
Wie voet aan land zet op Spitsbergen, en dat is meestal in Longyearbyen, zal zich moeten realiseren dat hij in de wildernis belandt. Met alle gevaren van dien. Spitsbergen – als toeristische bestemming – in die zin niet te vergelijken met andere gebieden waar de mens kennismaakt met de natuur. Niet voor niets wordt overal gewaarschuwd voor het gevaar van ijsberen. Alle excursies over de archipel van eilanden gaan gepaard met begeleiding onder leiding van geapende gidse. IJsberen liggen altijd op de loer en zijn vaak niet direct zichtbaar. Verscholen achter een rotsblok, kunnen ze later plotseling te voorschijn komen. Vooral de nachten zijn verradelijk. Geen ijsbeer zien is geen teken van een veilige kust. Steeds vaker komen ijsberen af op menselijke nederzettingen. En dan vooral nog uit onverwachte hoeken op onverwachte momenten.
KIJK/LEES MEER